نیومدی این ماه عزیزم..میمونم منتظرت
نیومدی این ماه عزیزم..میمونم منتظرت به نام خدایی که خیلی مهربونه...
و لابد از مهربونیش بوده که من این ماهم مامان نشدم و پری اومد.
درست سه شنبه غروب که وقت پری من بود دیدم که پری شدم و تمام امیدم رفت..خیلی دلم گرفت.رفتم توو لاک تفکر که چرا؟
من که خیلی از خدا خواسته بودم.من که دیگه امیدوار امیدوار بودم.چرا نی نی من؟چرا نیومدی؟خداجون خیلی ناراحتم.ناراحت.من باید دیگه چیکار کنم؟خداجون میدونی که صبر چقدر سخته.تو که میدونی از وقتی اقدام میشه برای نی نی تا سر ماه تا ببینه تلاشش نتیجه داده یا نه کلی ذوق امید نگرانی میاد سراغش.نمیتونه روزا رو تحملل کن.الکی الکی بیبی چک میگیره تا شاید زود دوخطه بودنش نشون از مامان شدن بده.خداجون کی؟کی بیبی چکم دو خطه میشه؟کی خواب نی نی دار شدنم تعبیر میشه؟ خداجون خیلی داغونم.مامانی دورت بگرده چرا نیومدی....باباییت دلگرمم میکنه به وجود خدا.
خداجون بی تابی هامو ببخش..ببخش خیلی تند رفتم.اخه دوروزه بغض کردم و الان با نوشتن یه کم اروم شدم.دوستت دارم خداجون.میدونم هیچ کارت بی حکمت نیست.
خدایا،به داده و نداده و گرفته ات شکر:
که داده ات نعمت
نداده ات حکمت
و گرفته ات امتحان است.
بازم منو ببخش به خاطر سطرای بالا خدای مهربون خودم.
